Minęło 100 lat od początku działalności Zespołu Szkół Nr 1 w Hrubieszowie. Ten jubileusz, to odpowiedni czas, aby prezentować jego historię.
Szkoła ma swoją bogatą tradycję sięgającą 1925 r., a jej historia została utrwalona w pamięci wielu ludzi. Wszechstronna działalność została zapisana doniosłymi dokonaniami o znaczeniu lokalnym i ogólnokrajowym.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. gorący patriotyzm budził twórczy zapał do czynu. Jedną z najbardziej pilnych potrzeb było budowanie systemu oświaty w ówczesnym społeczeństwie polskim.
Baza oświatowa była bardzo szczupła. Bardzo duże natomiast zapotrzebowanie na fachową kadrę robotniczą. Te czynniki spowodowały, że w 1925 r. została utworzona w Hrubieszowie szkoła zawodowa, której nadano nazwę: Szkoła Rzemieślnicza Sejmiku Powiatowego.
Założycielem był żarliwy patriota Antoni Witer-Wiatrowski – historyk i regionalista. Był też jej pierwszym dyrektorem.
Szkoła rozpoczęła działalność w roku szkolnym 1925/1926 kształcąc w trzech działach: kowalskim, mechanicznym i stolarskim. Okres nauki trwał 3 lata. Uczniami szkoły mogli zostać absolwenci
7-klasowych szkół powszechnych lub niższych gimnazjów, a także ci, którzy zdali odpowiedni egzamin. W 1925 r. szkoła liczyła 63 uczniów uczęszczających do dwóch klas: pierwszej i wstępnej. Trudne warunki lokalowe powodowały, że zajęcia teoretyczne odbywały się w godzinach popołudniowych w Państwowym Gimnazjum im. St. Staszica, a godziny przedpołudniowe poświęcano nauce praktycznej w prowizorycznym budynku przy ul. Wójtostwo Górne 21 w Hrubieszowie (budynek należał
do ówczesnego dyrektora szkoły). W 1927 r. szkołę przeniesiono do większych pomieszczeń przy ul. Żeromskiego 1 na posesji fundacji St. Staszica.
W 1936 r. zmieniono nazwę szkoły na Szkoła Mechaniczna.
Dla Hrubieszowa i regionu szkoła ta była bardzo ważna, ponieważ dawała szansę awansu młodzieży z rodzin robotniczych i chłopskich. Była bezpośrednim czynnikiem rozwoju rzemiosła i szerzenia kultury humanistycznej i cywilizacyjnej.
II wojna światowa i okupacja hitlerowska stanowiły wielką próbę przetrwania. Podjęto wówczas heroiczną walkę o zachowanie tożsamości narodowej. Walka ta przybierała różne formy.
Ważną rolę szkoła odegrała w ruchu oporu, który w naszym regionie działał bardzo aktywnie – dała przykład poświęcenia i bohaterstwa czego dowodem była m.in. działalność warsztatów szkolnych w czasie okupacji, o czym jeszcze opowiemy szerzej w kolejnej części.
Opracowanie: Barbara Pilarczyk
Zdjęcia: Stanisław Sitarz
_______________________________
Prosimy Państwa o przesyłanie zdjęć i wspomnień, które mają związek z naszą Szkołą. Na materiały czekamy pod adresem: [email protected]
